Ölüm korkusu, ya da bu korkunun eksikliği, edebi söylemlerde ve ulus kurma anlatılarında yaratılan çocuk karakterler üzerinden nasıl kullanılmıştır? Ulusların inşası söylemlere dayanır, bu doğrultuda edebiyat her zaman için önemli bir araç olagelmiştir. Edebiyatın oynadığı bu rol özellikle milli kimlik inşa süreçlerinde daha da önem kazanmıştır. Bu çalışma on dokuzuncu yüzyıl Türk milliyetçisi yazar Ömer Seyfettin’in (1884-1920) kısa öykülerinde yer alan çocuk anlatılarına odaklanır. Yazarın belirli koşullar altında şekillenmiş olan edebi söylemi erken dönem Türk milliyetçiliğine dair önemli bilgiler sunar. Hikayelerde yer alan çocuk kahramanlar ve onların çocukluk deneyimleri, mitik tekrarlar ve kahramanlık anları üzerinden şekillenmiştir.Yazarın söyleminin derinlemesine incelenmesi ve karakterlerin araştırılması, dönemin milli kimlik inşasına dair önemli bilgiler sunar. Seyfettin’in politik alegoriler ve metaforlarla bezeli kısa öykülerinin incelenmesi erken dönem Türk milliyetçiliğine dair ayrıntıları ortaya koyar.